W adoracji poznajemy głębiej nie tylko Boga, ale też i samych siebie, i swoje miejsce w Bożym planie zbawienia. Pięknie o tym zaświadcza pewien wieśniak, modlący się przed tabernakulum: „Wpatruję się w Niego, a On wpatruje się we mnie” (por. KKK 2715).

Pan Jezus też się chce na nas napatrzeć.
Chce, żebyśmy przyszli ze swoimi troskami do Niego.
Chce nas przytulić.
Chce nam powiedzieć o swojej miłości.
Chce nas pocieszyć.
Chce nas umocnić.
Chce nam wskazać drogę.

Adoracja Najświętszego Sakramentu
w pierwszy czwartek miesiąca po Mszy Św.

O Adoracji

Słowo „adoracja” pochodzi z jez. łacińskiego od słowa adoratio – opisujące postawę, która polega na podporządkowaniu ‘’całego naszego serca, wszystkich naszych sił i całej duszy” Bogu, także jest ono przetłumaczeniem z języka greckiego słowa „proskynesis” – a to oznaczało „oddawać pokłon”.

W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy:

Adoracja jest pierwszym aktem cnoty religijności. Adorować Boga oznacza uznać Go za Boga, za Stwórcę i Zbawiciela, za Pana i Mistrza wszystkiego, co istnieje, za nieskończoną i miłosierną Miłość ( KKK 2096)

Adorować Boga oznacza z szacunkiem i całkowitą uległością uznać „ nicość stworzenia”, które istnieje jedynie dzięki Bogu. Adorować Boga oznacza wychwalać Go, wielbić i uniżać samego siebie – podobnie jak Maryja w „ Magnifikat” – wyznając z wdzięcznością, że On uczynił wielkie rzeczy i że święte jest Jego imię. Adoracja Jedynego Boga wyzwala człowieka z zamknięcia w sobie, z niewoli grzechu i bałwochwalstwa świata ( KKK 2097 ).

W kontekście Pisma Świętego ST fundamentalne dla Adoracji jest prawo jakie Bóg daje swemu ludowi w Dekalogu „ Nie będziesz czynił żadnej rzeźby, ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego co jest na ziemi nisko, ani tego co w jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył bo Ja Pan Bóg twój jestem Bogiem zazdrosnym ( Ks Wj 20,4-5). Bóg daje to przykazanie ludziom, którzy żyją w otoczeniu bożków takich jak baal, czy Astarte. W przeciwieństwie do tych pseudobogów, Bóg jest Jedyny, rzeczywiście obecny i żyjący. Adoracja prawdziwego Boga scala człowieka i chroni go przed absurdem.

W kontekście Pisma Świętego NT : „ Ja Jestem chlebem żywym” ( J 6,51). Jezus prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek, daje się światu ustanawiając Eucharystię słowami : „To jest Ciało moje. To jest Krew moja”.( Łk 22, 19-20).

W jęz. semickim, którym posługuje się Jezus, „Ciało” nie tylko oznacza to, co fizyczne i przeciwstawne duchowi , ile osobę w jej konkretnej jedności. Słowa, które wypowiedział Jezus: „To jest Ciało moja i Krew moja”, oznaczają : „To jestem Ja , w całej mojej istocie. Moja osoba jest w pełni i rzeczywiście obecna w Eucharystii. Jestem tutaj pośród was”.

W Ogrodzie Oliwnym Jezus odpowiada żołnierzom, którzy pytają Go, czy to On jest Jezusem z Nazaretu: JA JESTEM ( J 18,5). Na te słowa wszyscy padają na ziemię. Bóg objawia ludziom swoje imię, by mogli oddawać Mu cześć i mieć udział w prawdziwej wolności.

Odmawiając Mu czci, ludzie sami z własnej winy , poddają się siłom zła i ciemności. Obecność Boga w kościele nie ogranicza się tylko do Eucharystii. Bóg jest obecny w każdym zgromadzeniu ludzi ochrzczonych zebranych w Jego imię: „Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich” (Mt 18,20). Bóg jest obecny również w Słowie. On sam mówi i działa w nas, kiedy czytamy Pismo Święte .

W Naszej parafii rozpoczęliśmy comiesięczną Adorację Najświętszego Sakramentu w czwartkowe wieczory. W każdej z nich będziemy wracać, słowami modlitwy i refleksji, do programu duszpasterskiego „ Panie przymnóż nam wiary” jednocząc się z wszystkimi, którzy w swoich wspólnotach parafialnych i rodzinnych zanoszą do Boga podobne uwielbienia i prośby. Główna część wspólnej adoracji będzie tematycznie związana z kolejnymi częściami Katechizmu Kościoła Katolickiego i fragmentami z Pisma Świętego.