Darowizny na cele kultu religijnego i charytatywno-opiekuńcze

Darowizna na cele kultu religijnego

Najpopularniejszym sposobem przekazywania środków pieniężnych, wartym jeszcze większego rozpropagowania, jest dokonanie darowizny na cele kultu religijnego, zwanej również „darowizną z limitem”. Aby móc ją rozliczyć w rocznym PIT, trzeba spełnić kilka wymogów, o których mówi ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Odliczenie od dochodu przysługuje od kwoty poczynionej darowizny, jednak nie wyższej niż 6% rocznego dochodu podatnika (10% w przypadku osób prawnych). Musimy pamiętać, iż do limitu tego włączamy również wydatki na cele związane np. z krwiodawstwem czy innymi organizacjami. Ważny jest cel darowizny, który musi dotyczyć wydatków związanych z kultem religijnym, czyli remontami kościołów, zakupem szat liturgicznych, itp.
Należy pamiętać, iż do sumy tej nie wlicza się wydatków na działalność charytatywno-opiekuńczą, ani 1% jaki przekazujemy na rzecz organizacji pożytku publicznego.

Darowizna na cele charytatywno-opiekuńcze

Od darowizny na cele kultu religijnego należy odróżnić darowiznę na cele charytatywno-opiekuńcze, o której mowa w ustawie o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku odliczyć możemy pełną kwotę darowizny, bez względu na jej wysokość, nawet do 100% dochodu. Cel charytatywno-opiekuńczy polega m.in. na prowadzeniu zakładu dla sierot czy organizowaniu pomocy dla osób dotkniętych klęską żywiołową. Z darowizną tą wiąże się nieco więcej wymogów formalnych.
Zatem, gdy wpłacamy na konto parafii jakąś kwotę z dopiskiem „na remont kościoła”, będzie to darowizna na cele kultu religijnego, z dopiskiem „na zapewnienie wypoczynku dzieciom i młodzieży w potrzebie” – na działalność charytatywno-opiekuńczą.

Dokumentowanie darowizn

Najważniejszą kwestią jest należyte udokumentowanie faktu przekazania darowizny. Bezwzględnie darowiznę należy wpłacić na rachunek bankowy parafii (koniecznie z zaznaczeniem celu darowizny). Dzięki temu będziemy dysponować dowodem wpłaty, który umożliwi nam wpisanie do deklaracji rocznej (konkretnie w PIT/O) ogólnej kwoty darowizny oraz tej odliczanej, a także wskazanie nazwy i adresu obdarowującego, jak i obdarowanego. Inne sposoby dokonywania wpłat są kwestionowane przez organy podatkowe. Nie wystarczy tutaj bowiem pokwitowanie wpłaty w kasie instytucji i fakt posiadania druku KP.
Ponadto jeśli chodzi o darowizny na cele charytatywno-opiekuńcze niezbędne jest pokwitowanie jej odbioru przez obdarowanego (w praktyce proboszcza parafii) oraz w terminie 2 lat od dokonania darowizny dostarczenie przez obdarowanego sprawozdania z jej rozliczenia na cele charytatywno-opiekuńcze. Z tego powodu zawierane są często umowy darowizny pomiędzy parafią a podatnikiem. Sprawozdanie winno być na tyle dokładne, aby urząd skarbowy mógł dokonać kontroli przedstawionych w nim faktów.
Dla porządku należy dodać, iż darowizny nie muszą być pieniężne. Dla potrzeb darowizn w naturze (rzeczowych), np. pustaki na budowę kościoła, wartość przedmiotu darowizny ustala się w drodze umowy. Wycena winna odzwierciedlać kwoty rynkowe, inaczej urzędy skarbowe mogą zanegować taką operację.
Darowizny od dochodu odliczyć mogą podatnicy rozliczający się według skali podatkowej oraz ryczałtowcy. Nie jest to możliwe w przypadku osób płacących podatek liniowy (19%).
Na zakończenie warto stwierdzić, iż od przedstawionych powyżej 2 sposobów wspierania działalności Kościoła należy odróżnić 1% podatku jaki coraz częściej podatnicy przekazują na rzecz organizacji pożytku publicznego.

Podstawa prawna

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. 2010 r., nr 51, poz. 307)
Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. 2000 r., nr 54, poz. 654)
Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. 1989 r., nr 29, poz. 154)